Met veel goesting begon ik afgelopen weekend de opiniebijdrage van Frank van Massenhove in De Tijd te lezen. Ben nl. een trouwe twitter-volger en fan van zijn visie, stellingen en opvattingen over het nieuwe werken, de overheid en zijn openheid over moeilijke thema’s als depressie en burn-out.
Wanneer de inhoud van de blog overging naar de toewijzing van het FPC, de houding van de zorgsector en vooral het management van deze laatste ben ik toch een paar kopjes koffie moeten gaan drinken. We hebben nl. in onze social media policy een regel dat je soms best eerst even een tas koffie gaat drinken vooraleer je iets post, kwestie van de emoties wat te laten zakken.

Wat de toewijzing van het FPC betreft: Wanneer uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er 10 begeleiders per 10 geïnterneerden nodig zijn (in de praktijk komt dit neer op 1.5 voltijdse functie per geïnterneerde om een 24u/24u zorg te garanderen) om deze kwetsbare, hoog-risicogroep op herval een kans te geven op integratie dan kan de zorgsector niet anders dan hier voor te gaan. Wanneer men echter een business (centen) ruikt dan wordt de kwaliteit al eens opzij geschoven en zijn er commerciële actoren die het met minder willen doen. Wie niet kan en wil inzien dat dit gevolgen heeft voor de kwaliteit is naïef of niet bekommerd. En misschien is dat inderdaad wel zo, er zijn immers herhaaldelijk veroordelingen geweest door het Europees Hof van de Rechten van de Mens voor onze aanpak van geïnterneerden. Er is vandaag veel heisa over de erkenning van homeopathie omdat deze niet evidence-based is, wel het doen met 7 begeleiders is ook niet evidence based, effectief en kwaliteitsvol! Ook al stelt de Overheid dat dit wel voldoende is. Waar zaten al die kritische stemmen toen?

Vanuit de FPC toewijzing volgt naadloos een aanval op het management van de non-profitorganisaties waar de sociaal assistent die een avondcursus boekhouden heeft gevolgd, directeur wordt. Beste Frank, de denigrerende toon waarmee je hierover spreekt is een enorme kaakslag voor iedereen die een leidinggevende functie opneemt in de zorg. Ik ben na dit te lezen dus een ganse thermos koffie gaan drinken alvorens te reageren. In deze passage wordt de ene gemeenplaats bestreden door een andere te lanceren. Dat heel de non-profit zwak gemanaged wordt is al even grote nonsens als stellen dat heel de administratie vol klungelaars zit. Het zijn bij De Overheid ook niet alleen straffe madammen die de plak zwaaien én er lopen nog best heel wat dino’s rond. Dat blijkt ook uit mijn en onze ervaringen met de overheid, uit mails die we krijgen en verhalen die we horen op onze vormingsdagen (o.a. over goed beleid & managament). Er heeft zich de voorbije tien jaar een enorme professionalisering van het beleid in de zorg voor gedaan én van hun Raden van Bestuur. Je bent meer dan welkom hierover samen in overleg te gaan en te ervaren. Aan de andere kant wil ik graag meer dan respect vragen voor alle leidinggevende, afdelingshoofden en hoofdverpleegkundigen die een bijzonder verantwoordelijk rol opnemen, zich regelmatig bijscholen en competenties verwerven (levenslang leren, duurzaam personeelsbeleid, weet je wel?) voor een bescheiden verloning.

En tot slot wordt de zorgsector beticht een slechte verliezer te zijn en te zwaaien met het cliché van winsthongerige bedrijven die zich niets aantrekken van ordentelijke zorg. Wel Frank, het is je misschien niet opgevallen, maar er zijn op het terrein reeds heel veel vormen van samenwerking tussen De Zorg en De Privé, zeker als het gaat om het efficiënter maken van processen in de logistiek, in bouw en architectuur, in innovaties e.d. en daar zijn we voorstander van. We kunnen leren van elkaar. Maar als het gaat om de zorg voor kwetsbare mensen, patiënten, ouderen zullen wij nooit toestaan dat er toegevingen gedaan worden aan personeelsbezetting en directe zorg voor deze mensen. Ook niet wanneer De Overheid enkel oog heeft voor financiële motieven.
De slapeloze nacht omwille van de vele tassen koffie is je vergeven.

Nico De fauw
Stafmedewerker Zorgnet Vlaanderen