R-E-S-P-E-C-T
Find out what it means to me
R-E-S-P-E-C-T
Respect, Aretha Franklin, single, 1967
Elke Wambecq beschreef afgelopen vrijdag in De Tijd het trieste lot van ambtenaren die hun nek uitsteken: http://tinyurl.com/z4b8pl6
De Tijd vroeg me om een reactie voor de krant van zaterdag 22 april. Dat deed ik graag want mijn respect voor de Dino’s is reuzengroot. Dit stuurde ik op:
De sociale media ontploften. Het thema was trending op Twitter. Maar reacties van leidende ambtenaren waren in geen velden te bespeuren. Ik vrees dat je daar de grondreden van het probleem moet zoeken: bij de overheid, maar evengoed bij grotere bedrijven in de privésector, worden de verkeerde mensen aangetrokken voor de topjobs. Iemand die op zijn assessment poneert dat hij zo weinig mogelijk zijn beslissingen wil doordrukken maar de tijd zal nemen om te luisteren naar iedereen die met stukjes voor een betere oplossing komt aandragen, maakt geen schijn van kans. Daarom loog ik grandioos bij mijn assessment. Ik deed me voor als een geniale strategische denker met een “my way or the highway”-attitude en kreeg de job om achteraf perfect het omgekeerde te doen.
Maar de meeste kandidaten voor topjobs denken echt dat ze geniaal zijn. Geen wonder dat ze een hekel hebben aan disruptievelingen in hun organisatie, die ze met alle middelen die Elke in haar stuk beschrijft het leven zuur maken. Heel soms geeft zo’n narcist een groepje mensen het initiatief om ze achteraf, zeker wanneer het verkeerd gaat, genadeloos te dumpen. Geen haar op zijn hoofd denkt er dan aan zelf de verantwoordelijkheid te nemen.
Wat we nodig hebben zijn leiders die én de kracht van kwetsbaarheid hebben én moedig zijn, niet voor zichzelf maar voor hun mensen, en die mensen juist aanmoedigen om Absurdistaan te zijn.
frankvanmassenhove 