Que sera, sera

Whatever will be, will be

Que sera, sera, Sly & The Family Stone, Fresh, 1973

Op de stilaan onmisbare VRT NWS-site voorspelde politiek journalist Ivan De Vadder op 17 januari: ‘Ik vrees dat dit aan Theo Francken blijft kleven.’ Die analyse maakten ook de kranten. Meer zelfs, de ‘ik vrees’ werd vervangen door de aan zekerheid grenzende overtuiging dat de kiezer dit niet zal laten passeren. En het beleefde ‘kleven’ werd vervangen door het vieze ‘plakken’. Volgens De Vadder leefde de plakvrees ook bij Franckens partij. ‘Je hoort ook bij de N-VA in de wandelgangen van het parlement: ‘Laten we hopen dat het gerecht snel zijn werk doet, anders blijft dit kleven en is dat heel vervelend’.’

Dus moest Bart De Wever worden opgevoerd. Die ontkende: ‘Wij zijn geen Calimero.’ En hij vervolgde: ‘Het is het uitdrukkelijke doel van andere partijen om ons uit evenwicht te brengen, om Theo Francken electoraal een kopje kleiner te maken. De wellust druipt er gewoon af. Sinds Marrakech is het duidelijk: de N-VA moet eraan.’ Lovenswaardig, maar niet geloofwaardig, vooral omdat zijn stemgeluid verdacht veel leek op dat van Corry van der Linden, de legendarische stem achter Calimero.

Dat de aanval van de gewezen regeringsgenoten op Franckens visapolitiek nog virulenter was dan die van de (oude) oppositie, was treffend. Maar anders dan wat De Wever insinueerde, is dat niet zozeer ingegeven door strategie, maar door woede. Vier jaar lang de arrogantie, neerbuigendheid en vernedering van de staatssecretaris, die zich verzekerd wist van de onvoorwaardelijke steun van zijn partijvoorzitter, moeten verduren kruipt niet in je koude kleren.

Mocht de N-VA nog in de regering zitten, dan zou Francken ontslag hebben moeten nemen, lees je overal. O ja, toen hij, in de Soedanaffaire, overduidelijk gelogen had in het parlement en tegen zijn premier, had hij ook moeten opstappen. Maar De Wever ging pal achter zijn copain staan en dreigde met de val van de regering waarop de voor de alweer vernederde premier, de kokhalzende Alexander De Croo en de misprijzende Wouter Beke prompt inbonden. Wie zegt dat De Wever die scène niet zou hebben herhaald?

De Wevers totale miskenning van de 76.702 Antwerpenaren die hem hun naamstem gaven en Franckens visacrisis komen de N-VA electoraal duur te staan. Dat is de algemene teneur. Ik durf dat zwaar te betwijfelen.

De professoren Michael Barber en Jeremy Pope vroegen zich af of de Trump-supporters hem steunen om zijn ideologie of omdat hij Trump is. Ze deden een experiment met 1.300 Republikeinen, die ze in drie groepen opdeelden. Twee groepen moesten zich uitspreken over suggesties van ‘linkse’ beslissingen, zoals ‘wat als we het minimumloon met 10 procent verhogen?’. Aan de ene groep werd gezegd dat Trump er voorstander van was, aan de andere niet. De derde groep moest zich uitspreken over zogezegde beslissingen van Trump, maar over conservatieve onderwerpen. Het experiment leerde dat er 15 procent meer kans was dat Republikeinen Trump zouden steunen voor linkse beslissingen. De conclusie van de proffen: de gemiddelde Republikein zal Trump niet afvallen, wat hij ook doet.

Zij die nu al denken in te zetten op verlies voor de grootste partij van Vlaanderen, zijn verwittigd: het gaat over leiders, niet over wat ze doen of zeggen. De Wever zal winnen in mei, daar ben ik zeker van. Maar welke De Wever? Bart of Anuna?

Naschrift

Video Sly Stone://www.youtube.com/watch?v=_Son_p6sPeI

Wat een fantastische zangeres is onze Selah Sue: https://www.youtube.com/watch?v=Dmw8hzcspWQ

Daar moest je Marcus Miller, die nog in dienst was bij Miles Davis en dus niet de eerste de beste, blijkbaar niet van overtuigen. Hij vroeg haar om het beroemde Doris Daynummer met hem op te nemen. Maar als je goed luistert naar de versie van Sly Stone uit 1973, dan is het wel duidelijk dat Marcus en Selah hun inpiratie niet bij Doris Day maar bij die oerfunker haalden.  Selahs frasering schuift lepeltjesgewijs tegen die van Sly aan en Marcus slaat zijn bas zoals hij het geleerd heeft van Larry Graham, de uitvinder van de slapping-techniek én bassist bij Sly Stone. Ontroerend mooie video, trouwens. https://www.youtube.com/watch?v=KVMuparhtks

Nog niet genoeg van slappen? Marcus prachtige eulogie aan Bob Bobbitt die de door Norman Whitfield bedachte basslijn wél kon spelen (de legendarische  James Jamerson kreeg hem niet onder de knie!): https://www.youtube.com/watch?v=-Ab4IQwLMTQ en hier bij Miles Davis:  https://www.youtube.com/watch?v=Onj1_BgQzI8 Hier is Marcus de bas aan het slappen en Miles zijn ex Betty Davis, waar onlangs een intrigerende documentaire mee/over werd gemaakt. Haar ode aan alle funkhelden van de sixties: https://www.youtube.com/watch?v=mQILEYw66Rg

Politiek journalist Ivan De Vadder: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/01/17/herbekijk-ivan-de-vadder-over-de-humanitaire-visa-affaire-en-de/

Onderzoek Michael Barber en Jeremy Pope: https://www.dropbox.com/s/ofh5bzwnt4ixwdj/Does_Party_Trump_Ideology%3F%20Non-Anonnomyzed.pdf?dl=0

Ik vond de verwijzing naar de studie in dit zeer aan te bevelen Vox-artikel: https://www.vox.com/science-and-health/2017/10/11/16288690/trump-political-science-psychology-follow-the-leader